Ο μπαμπας τρελαινοταν να ακουει Νινο Ροτα!

Πιστοί στην παράδοση των προηγούμενων ετών ετοιμαστείτε για ένα απολαυστικό 10ημερο γεμάτο με Οσκαρικά posts. Προβλέψεις, σχόλια και λεπτομέρειες από την Οσκαρική μάχη λίγο πριν την 7η Μαρτίου οπότε και θα μάθουμε τους φετινούς νικητές. ΑΣΤΕΡΙΑ ΣΤΗ ΛΑΣΠΗ Στο μεταξύ στο Χόλυγουντ σφάζονται κανονικά και με το νόμο! Πρόκειται για μια από τις πιο βρώμικες οσκαρικές καμπάνιες των τελεταίων ετών. Ένας εκ των παραγωγών του Hurt Locker , το οποίο μαζεύει βραβεία και έχει μπει μπροστά στην κούρσα, έστειλε μια δημόσια δήλωση σύμφωνα με την οποία απολογείται και ζητά συγνώμη από τα μέλη της Ακαδημίας γιατί παραβίασε τους κανονισμούς. Τι ακριβώς έκανε ο άνθρωπος, που όπως είπε σαν πρωτάρης δεν ήξερε το γράμμα του οσκαρικού νόμου? Έστελνε δεκάδες e-mails στα μέλη της Ακαδημίας που τους καλούσαν να προτιμήσουν (και να πουν και στους υπόλοιπους συναδέλφους τους μέσα στην Ακαδημία να ψηφίσουν) μια low budget ταινία, όπως το Hurt Locker , παρά μια πανάκριβη παραγωγή 500 εκ. δολαρίων, φωτογραφίζωντας ξε

Πρόκειται για μια από τις πιο δυνατές κινηματογραφικές εμπειρίες της χρονιάς. Η Μονάκριβη του Λι Ντάνιελς επιβεβαιώνει πως ο αφροαμερικάνικος κινηματογράφος είναι πάντα εδώ και ξέρει να αφηγήται τις πιο δυνατές ιστορίες, αδερφέ μου. Από το ρατσιτσικό έπος του Γκρίφιθ " Η γέννηση ενός έθνους " και τον " Τραγουδιστή της Τζαζ " (όπου οι λευκοί ηθοποιοί βάφονται μαύροι) έχουν περάσει πολλά χρόνια. Στον 21ο αιώνα οι ΗΠΑ έχουν πλέον έναν αφροαμερικάνο Πρόεδρο. Ο κινηματογράφος αποτελεί φυσικά το καλύτερο μέσο για να περάσει αυτή η σπουδαία μαύρη κουλτούρα που επηρέασε την σύγχρονη Αμερική βήμα προς βήμα. Να μερικές καλές στιγμές : 1. ΟΣΑ ΠΑΙΡΝΕΙ Ο ΑΝΕΜΟΣ (1939) - Η Χατι Μακ Ντάνιελς κερδίζει το πρώτο αφροαμερικάνικο Όσκαρ ερμηνείας και αφήνει σύξυλη την συνυποψήφια στον β ρόλο και "αφεντικίνα της" Ολίβια Ντε Χάβιλαντ 2. ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΟΥ ΝΟΤΟΥ (1946) - Η κουλτούρα του Αφροαμερικάνικου Νότου σε ένα από τα πρώτα τραγούδια που κέρδισαν Όσκαρ. H ερμηνεία ανήκει σε έ

Με ρωτάνε οι φίλοι και οι γνωστοί πως πέρασα την περασμένη εβδομάδα στο Βερολίνο, όπου πήγα για να καλύψω την 60η Μπερλινάλε. Είχα αρχίσει να γράφω ένα post καθαρά τουριστικό με τις εντυπώσεις μου από την πόλη και το φεστιβάλ αλλά η αλήθεια έιναι πως δεν μου έβγαινε με τίποτα από μέσα μου. Ίσως επειδή είμαι ακόμη σε ένα μελαγχολικό mood λόγω της επαναφοράς μου στην ελληνική καθημερινότητα και πραγματικότητα. Το μόνο θετικό που βρίσκω είναι η ζέστη που έχουμε σε σύγκριση με τον παγετό που συνάντησα εκεί πάνω. Το Φεστιβάλ του Βερολίνου πάντως είναι ένα από τα πλέον οργανωμένα του χώρου. Οι Γερμανοί είναι αρκετά τυπικοί ενώ τίποτα δεν αφήνεται στην τύχη του. Είναι πολύ εύκολο να βρεις εισιτήρια για μια προβολή καθώς υπάρχουν περίπτερα στους χώρους του Φεστιβάλ, στις αίθουσες λίγο πριν την έναρξη των προβολών, στο ιντερνετ για τους πιο συνεπείς με το πρόγραμμα τους. Οι αίθουσες που επισκέφτηκα είναι πολύ όμορφες. Το Μπερλινάλε Παλάστ και το Φριντριχσταντ Παλάστ είναι θέατρα που παρουσιάζου

Επιστρέφοντας από το Βερολίνο η Ελλάδα σου φαίνεται πολύ φωτεινή και ζεστή (ακόμα κι αν δεν ισχύει απόλυτα). Για την Μπερλινάλε την ίδια ίσως να πούμε κάποια πράγματα στη συνέχεια. Για την ώρα δείτε εδώ τα βραβεία τα οποία αποφάσισε η επιτροπή με πρόεδρο τον Βέρνερ Χερτζογκ. Το Μέλι του Σ. Καπλάνογλου έκανε την ανατροπή του αουτσάιντερ και πήρε την Χρυσή Αρκούδα. Τα δύο μεγάλα φαβορί βολεύτηκαν με τα επιμέρους βραβεία ενώ ο Ρομάν Πολάνσκι, όπως αναμενόταν, πήρε το βραβείο σκηνοθεσίας: Die Preise der Internationalen Jury 2010 Goldener Bär für den Besten Film Bal (Honey) von Semih Kaplanoglu Semih Kaplanoglu mit seinem Goldenen Bären Silberner Bär - Großer Preis der Jury Eu cand vreau sa fluier, fluier (If I Want To Whistle, I Whistle) von Florin Serban Der Regisseur Florin Serban mit seinen Hauptdarstellern Ada Condeescu und George Pistereanu Silberner Bär - Beste Regie

Διάβασα χτες μια είδηση που μου έκανε εντύπωση. Μια 14χρονη πιτσιρίκα από τα Χανιά είχε φτιάξει μια hate page (ή hate group αν προτιμάτε) για μια καθηγήτρια της, που συμπτωματικά είχε και την θέση της διευθύντριας στο σχολείο. Η καθηγήτρια λοιπόν πληροφορήθηκε από γονέα για την ύπαρξη της σελίδας και έπραξε όσα θεωρούσε δέοντα για το πειθαρχικό παράπτωμα της μικρής μαθήτριας. Η είδηση μου έκανε πολύ μεγάλη εντύπωση, όσο και η απομποπή εκείνου του υποψήφιου γενικού γραμματέα, που ο αρμόδιος Υπουργός τον προσέλαβε αλλά τελικά μετά από την διαπίστωση υβριστικών μηνυμάτων για το κόμμα του Υπουργού, τον απέπεμψε. Εκ των υστέρων εκείνος ο υποψήφιος Γενικός Γραμματέας δήλωσε πως έφτασε μέχρι την αυτοκτονία καταλαβαίνοντας πως με όλη αυτή την ιστορία η οικογένεια του ζημιώθηκε. Έτσι και τώρα υποθέτω πως η πιτσιρίκα ίσως να κατάλαβε πως το facebook δεν είναι παιχνίδι αλλά μια χοάνη στην οποία ξεσκεπάζονται όλες οι προσωπικές μας εικόνες και σκέψεις. Θα έλεγα πως οι περισσότεροι από τους χρήστε

Μια από τις πιο δυνατές στιγμές της φετινής χρονιάς είναι οι δύο εμφανίσεις της Λένας Πλάτωνος στην Θεσσαλονίκη. Το κοινό σε όλη τη διάρκεια αποθέωνε την συνθέτρια του Σαμποτάζ ενώ στη Ρόζα Ροζαλία (όπως και στο τελικό χειροκρότημα) έγινε πανζουρλισμός. Η Σαββίνα Γιαννάτου μπορεί όπως είπε ραδιοφωνικά να μην αντιλαμβάνεται πως το 1981 επηρέασε το ΣΑΜΠΟΤΑΖ την ιστορία της ελεκτρόνικα στην Ελλάδα (γιατί όπως συμπλήρωσε αυτή η επιρροή υπήρξε διαχρονική και όχι εκείνων των χρόνων) αλλά ζωντάνεψε τα κομμάτια καταπληκτικά. Ο Γιάννης Παλαμίδας με απίστευτη, υπέροχη φωνή (μια αποκάλυψη για αρκετούς που δεν γνωρίζουν τη διαδρομή του) και άνεση επί σκηνης γνώρισε απίστευτα θερμή υποδοχή σε τραγούδια όπως το ΚΟΠΕΡΤΙ με την Λένα Πλάτωνος να συνοδεύει στο πιάνο. "Αν ξέραμε ότι θα διώχνατε το άγχος με τόσο ζεστό χειρόκροτημα θα ξεκινούσαμε πάλι από την αρχή". Ο Στέργιος Τσιρλιάγκος ουσιαστικά ήταν η ψυχή της οργάνωσης και της ενορχήστρωσης στην σκηνή σώζωντας από τα δύσκολα ακόμη κι όταν τ

Σε αυτό το ιστολόγιο μπορείτε να διαβάζετε όλες τις απόψεις γύρω από τα θέματα που παρακολουθούμε. Έτσι θα γίνει και τώρα και θα γίνει όχι μόνο για να παρατεθεί μια διαφορετική άποψη αλλά γιατί έχει ενδιαφέρον σε αυτή την πόλη που ζούμε να είσαι των άκρων και να αισθάνεσαι ότι δικαιώνεσαι. Την δική μου άποψη για την Ομίχλη την έγραψα προχτές και είναι εύκολο να καταλάβετε τι σύνεβη. Να ξεκαθαρίσω πως δεν γουστάρω αντιπαράθεση. Συμφωνώ οτι ήταν μέγα λάθος που οι Ομιχλιστές δεν ήρθαν στα 50χρονα έστω και από σπόντα. Αλλά δεν καταλαβαίνω γιατί τα 800 εισητήρια της Ομίχλης είναι δικαίωση. Τι έχουμε να κερδίσουμε από μια τέτοια αντιπαράθεση με ανύπαρκτο εχθρό? Οι σκηνοθέτες θα είναι πάλι εδώ όταν τελειώσουν όλα αυτά. Τι θα έχουμε να τους πούμε τότε? Δικαιώθηκε λοιπόν η Θεσσαλονίκη γιατί έκλασε την Ομίχλη αλλά αύριο που θα γίνουν πάλι όλα εν τη απουσία της από τους "κακούς Αθηναίους" θα βγει και θα λέει και θα γράφει και θα κάνει την Μάρθα Βούρτση (τραβάτε με κι ας κλαίω). Το μό

Η εβδομάδα της Ομίχλης τελείωσε και ίσως ήρθε η ώρα για κάποια συμπεράσματα τώρα που κατακάθησε και ο κουρνιαχτός. Κανείς δεν αμφιβάλλει πως η κίνηση της Ομίχλης είναι μια θετική ιστορία για τον ελληνικό κινηματογράφο. Είναι ίσως η πιο μαζική κίνηση κινηματογραφιστών ακόμη κι από το 1977, όταν συνέβη το Αντιφεστιβάλ. Τα αιτήματα της σε γενικές γραμμές είναι πέρα για πέρα δίκαια και όποιος δεν το αντιλαμβάνεται είναι είτε χαζός είτε υστερόβουλος. Τι ζητάει πάνω κάτω η Ομίχλη? Ορθολογισμό των οικονομικών του κινηματογράφου, απόδοση του 1,5%, κινηματογραφική εκπαίδευση, δίκαια βραβεία, νομικό πλαίσιο στα μέτρα των απαιτήσεων της εποχής, άνοιγμα και ιδιωτικών κεφαλαίων στην παραγωγή. Αυτά είναι κάτι παραπάνω από αυτονόητα. Κι όμως οι Ομιχλιστές αντιμετώπισαν στην Θεσσαλονίκη καχυποψία κυρίως λόγω των λανθασμένων επιλογών τους και του λάθος τρόπου επικοινωνίας με την πόλη. Πολύ περισσότερο λάθος είναι ο χρόνος που διάλεξαν να ανέβουν στην Θεσσαλονίκη. Επειδή έζησα με την Ομίχλη για μια βδομ

Κράμερ εναντίον Κράμερ τα φετινά Όσκαρ με το Hurt Locker να κοντράρει στα ίσα το Αβαταρ και την μονομαχία Μπίγκελοου - Κάμερον να αποτελεί το συστατικό στοιχείο της φετινής τελετής. Σε αρκετές κατηγορίες μικροεκπλήξεις υπάρχουν, όπως π.χ. η Μάγκι Τζίλενχαλ στο β γυναικείο. H περίφημη ιδέα της δεκάδας των καλύτερων ταινιών φαίνεται πως όλους τους καλούς και άσχετους χωρεί, όπως καλή ώρα το Blind Side, που μάλλον η δυναμική της Σάντρα Μπούλοκ είναι αρκετή για να το φέρει στην συγκεκριμένη κατηγορία ενώ ο Ανίκητος - Invictus χάθηκε κάπου στα γρασίδια του γηπέδου. Περισσότερα για τις ταινίες και τις υποψηφιότητες μέσα στον επόμενο μήνα που θα είναι άκρως κινηματογραφικός. Στις μουσικές κατηγορίες η απειλή να εξαφανιστεί η κατηγορία τραγουδιών δεν έπιασε τόπο. Το αντίθετο μάλιστα 5 τραγούδια βρήκαν τον δρόμο για την βραδιά της απονομής και μάλιστα η Ακαδημία τίμησε τις παλιές της συνήθειες με τον Ράντυ Νιούμαν να έχει δύο υποψηφιτοητες για τα τραγούδια του Princess and the Frog ενώ μικρή ευ

Με τους Τρανσφορμερς να διεκδικούν επάξια τον τίτλο της χειρότερης ταινίας της χρονιάς και τη Σάντρα Μπούλοκ να...ανεβάζει τις μετόχες της χάρη στο All about Steve ανακοινώθηκαν οι υποψηφιότητες για τα φετινά Χρυσά Βατόμουρα. Η Μπούλοκ φαβορί και για τα φετινά Όσκαρ (θα επιβεβαιωθεί σήμερα το απόγευμα αυτό) αν κερδίσει Όσκαρ και Βατόμουρο θα έχει μια μοναδική τιμή ως ηθοποιός να έχει κερδίσει και τα δύο ταυτόχρονα. Πράγμα που φανερώνει την "στόφα" του ταλέντου και των ποιοτικών επιλογών. Worst Picture: ‘All About Steve’ ‘G.I. Joe: The Rise of Cobra’ ‘Land of the Lost’ ‘Old Dogs’ ‘Transformers: Revenge of the Fallen’ Worst Actor: Kevin, Joe and Nick Jonas – ‘Jonas Brothers: The 3D Concert Experience’ Will Ferrell - ‘Land of the Lost’ Steve Martin - ‘Pink Panther 2’ Eddie Murphy - ‘Imagine That’ John Travolta - ‘Old Dogs’ Worst Actress: Beyonce Knowles – ‘Obsessed’ Sandra Bullock – ‘All About Steve’ Miley Cyrus – ‘Hannah Montana: The Movie’ Megan Fox – ‘Transformers: Revenge o