Ο μπαμπας τρελαινοταν να ακουει Νινο Ροτα!

Τόσο χρειάστηκε ο Κωνσταντίνος Χρηστίδης για να αφήσει το Λος Άντζελες και να γυρίσει πίσω στη μαμά - Ελλάδα για να ασχοληθεί με αυτό που ξέρει καλά: την σύνθεση κινηματογραφικής μουσικής (στην φώτο από αριστερά προς τα δεξιά: Κων. Χριστίδης, Ν. Παπάζογλου και Μ. Μάτσας) ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΕΝΤΟΥΑΡΤ... Το έχω σαν παράδοση να έχω στην πρώτη μεταφεστιβαλική εκπομπή τον μουσικοσυνθέτη της ταινίας που αναδείκνύεται στην διαδικασία των Κρατικών Βραβείων. Με αυτόν τον τρόπο έχω ήδη ανακαλύψει όμορφες μουσικές και καλλιτέχνες που λατρεύουν το αντικείμενο τους και το σινεμά γενικά. Πέρυσι π.χ. είχα την χαρά να γνωρίσω τον Νίκο Πλατύραχο, τον άνθρωπο που υπογράφει τη μουσική στην "Χορωδία του Χαρίτωνα" του Γρηγόρη Καραντινάκη. Ξεκίνησα για μια τυπική κουβέντα γύρω από μια μουσική κινηματογραφική σύνθεση που με εντυπωσίασε και φτάσαμε να μιλάμε για soundtrack, Μάνο Χατζιδάκι και πολλά άλλα. με λίγα λόγια όταν τελείωσε η συνέντευξη ένιωθα τόσο γεμάτος και χαρούμενος γιατί δεν ήταν απλή δ

Μια φορά και έναν καιρό ήταν ένας Κοσοβάρος που έκανε καριέρα στο ελληνικό σινεμά και κέρδισε 9 Βραβεία! ΕΝΤΟΥΑΡΤ όχι ένα, όχι δύο, όχι τρια αλλά εννέα συνολικά Κρατικά Βραβεία (λέγε με Προμηθέας) κέρδισε η Αγγελική Αντωνίου και η συγκινητική δραματική ιστορία του Έντουαρτ. μια βαλκανική οδύσσεια, που έγινε ταινία όταν η σκηνοθέτις διάβασε ένα μονόστηλο 100 λέξεων στην εφημερίδα για έναν αλλοδαπό που πέρασε παράνομα τα σύνορα για να παραδεχτεί ένα φόνο που είχε διαπράξει σε μια προηγούμενη διαμονή του στην χώρα πάλι παράνομα! Εγκληματολογικά, όπως είπε και η ίδια η Αντωνίου που ρώτησε καθηγητές εγκληματολογίας και ειδικούς εμπειρογνώμες, αυτό συμβαίνει 1 στα 100 χρόνια! δεν χρειαζόταν τίποτα παραπάνω και έτσι ξεκίνησε να ψάχνει την ιστορία κομμάτι κομμάτι, γνώρισε τον Έντουαρτ(που βρίσκεται στην φυλακή) και η βαλκανική οδύσσεια που λέγαμε πήρε μπρος. Αλβανία, Σκόπια, Σερβία, Ελλάδα και Γερμανία ήταν οι τόποι που επισκέφτηκε τόσο για την έρευνα όσο και για την ετοιμασία και τα γυρίσματα

όνειρο ήταν δεν θα πει τίποτα...Μάλλον ήμουν υπερβολικά αισιόδοξος φέτος. Η Κριστιν Βασόν όμως και η υπόλοιπη παρέα της επιτροπής είχαν αντίθετη άποψη και δεν φάνηκε να πρωτοτυπούν. ΣΑΝ ΠΑΣ ΣΤΟΝ ΠΗΓΑΙΜΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΕΛΕΤΗ ΛΗΞΗΣ... Να εύχεσαι να μην ταλαιπωρηθεις και να απολαύσεις τον απόλυτο χαβαλέ και χάος που επικρατεί μέσα και έξω από το Ολύμπιον. Τις τσιτωμένες ταξιθέτριες - υπαλλήλους του φεστιβάλ μην φοβηθείς. να εύχεσαι να είναι σύντομη η τελετή. και τα βραβεία, οι ευχαριστήριοι λόγοι και οι χαριτωμενίες των παρουσιαστών να μην σε πρήξουν πολύ. έτσι μόνο θα καταλάβεις τελετή λήξης στο φεστιβάλ κινηματογράφου τι σημαίνει... δεν ξέρω αν πέτυχα διάνα με το διασκευασμένο ποιηματάκι μου αλλά η τελετή λήξης δεν ήταν ποτέ το φόρτε αυτού του φεστιβάλ. πάντα λίγο χαμένα τα έχουν όλοι, πάντα επικρατεί μια χαοτική κατάσταση, πάντα ο εκνευρισμός και το μπλα μπλα επί σκηνής κουράζει. φέτος απλά είχε λίγο γκλάμουρ όλο αυτό αφού τα βραβεία έδωσαν η Σαντριν Μπονέρ, η Τζουλιέτ Λιουις, ο Παντελής Βού

Despina ke Yorgo you ertete Peichin kano ego voi8ous teleti enarxis. ferte kriso alexander se taper gia filo mou Zang Yimou. (silly jokes!) Τσεν Καιγκε δεν είδα, Λιλι Τειλορ έχασα, Τζουλιέτ Λουις δεν είχα σκοπό να παρακολουθήσω και είμαι σίγουρος ότι θα με ρωτήσεις: τι διάολο έκανες όλη μέρα σήμερα? μα σου τα εξήγησα χτες φίλε... ΠΡΟΒΛΕΨΕΙΣ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΑ την είχα την ιδέα πριν καν ξεκίνησει το φεστιβάλ αλλά επιβεβαιώθηκε όταν είδα τις ταινίες και τις τελευταίες μέρες κυκλοφορεί από στόμα σε στόμα. ένας από τους δύο Έλληνες θα βρεθεί αγκαλιά με μεγάλο βραβείο του διεθνούς διαγωνιστικού. όνομα δεν θέλω να πω αν και ξέρω που να ποντάρω τα λεφτά μου αλλά εύχομαι και οι δύο να το κάνουν το θαύμα. Yπενθυμίζω ότι Χρυσό και Αργυρό Αλέξανδρο έχουμε να πάρουμε από το 1993 όταν Γκορίτσας και Χούρσογλου είχαν σαρώσει κερδίζοντας αντίστοιχα τις δύο διακρίσεις από τα χέρια της Μελίνας(ήταν το τελευταίο φεστιβάλ της), το 1997 η Λένα Κιτσοπούλου κέρδισε το βραβείο Ά γυναικείου ρόλου για την ταινία του Δ

σε σένα μιλώ τρελέ επιστήμονα εκ Λόνδρας, σε σένα ιστορικέ Κεμαλιστή του Μαρβούργου! σου κλείνω το μάτι και σου λέω ξεκάθαρα : "Αυτή η νύχτα μένει!" Ο ΒΙΜ ΣΤΟ ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ η επίσκεψη του Γερμανού σκηνοθέτη θα μπορύσε να γραφτεί ως κωμικό σηριαλ για την ΕΡΤ (στα ιδιωτικά μια τέτοια πρόταση θα πήγαινε στον σκουπιδοτενεκέ με συνοπτικές διαδικασίες με την παρατήρηση "Who the fuck is Wim? Αφού δεν κάνει guest η Πέγκυ Ζήνα!"). τώρα που το σκέφτομαι δεν είναι κακή ιδέα. ένα Βιμ να παραφυλάει να έρθει και γύρω όλοι γίνονται χαλιά να τους πατήσει. ύστερα ο έλληνας διεθνούς φήμης σκηνοθέτης φίλος του βλοσυρός του δίνει τον Golden Alexander. μετά ο Βιμ ξεπατώνεται στις συνεντεύξεις. Το CNN - Κολοκοτρονίτσι νιουζ βγάζει και αυτό παραρτημα για αποκλειστική συνεντεύξη του Βιμ. 5-6 δημοσιογράφοι στριμωγμένοι σε ένα τραπεζάκι και ο Βιμ στον τριθέσιο καναπέ αναλύοντας ξανά ξανά και ξανά τι σημαίνει η Αμερική για αυτόν, που πάει το ευρωπαικό σινεμά, τι ρόλο παίζει η μουσική στο έργο του

Τρεις και σήμερα. Κεντέρης έχω γίνει από το τρέξιμο. φέρτε μου την μηχανή του Σταρ Τρεκ να διακτινίζομαι χωρίς κούραση από τον Ζάννα στο λιμάνι και από εκεί στην Αγγελάκη! και ξαφνικά θυμήθηκε ότι είναι φθινοπορο. όλη μέρα έβρεχε αλλά κρύο δεν είχε και τόσο. και αυτό ήταν μια καλή αφορμή για να κλειστείς σε μια σκοτεινή αίθουσα... ΚΟΝΒΟΙ το λιμάνι αρχίζει να γεμίζει επικίνδυνα κόσμο. είναι οι πολλοί καλέσμενοι και οι υποψήφιοι των κρατικών βραβείων αλλά και το κοινό που πλέον το Σαββατοκύριακο θα πλυμμηρίσει την προβλήτα. ήδη οι διοργανωτές πανηγυρίζουν για άυξηση των εισητηρίων και των σινεκαρτών. βέβαια δεν μας διευκρινίζουν πόσες ήταν οι προσκλήσεις που έτφασαν στα ταμεία. το τζάμπα πάντα έχει άλλη γλύκα.... ΠΑΡΤΥ ΑΝΙΜΑΛ ΣΤΗΝ ΥΠΟΘΑΛΛΑΣΙΑ και για άλλη μια φορά η Θεσσαλονίκη έγινε η πόλη της νύχτας, του έρωτα και του καλού φαγητού. για τους ξενους και τους Αθηναίους καλεσμένους όμως που βρήκαν την θαυμάσια ευκαιρία για ξεπορτίσματα. την ίδια στιγμή που κάποιοι προσπαθούσαν με το΄ζόρι

Μια νέα εποχή ξεκινάει για τον ελληνικό κινηματογράφο. Υπερβολικός στην εκτιμησή μου? ο χρόνος θα δείξει... (φώτο από το ΡΟΖ του Α. Βουλγαρη) ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΝΗ ΣΟΝΑΤΑ το ότι ο καιρός είναι γλυκός, το είχα παρατηρήσει εδώ και μέρες. άλλες χρονιές στο δεύτερο μισό του φεστιβάλ έπεφτε σύρμα για καλό χειμώνα και καλά χριστούγεννα. μέχρι στιγμής μόνο σημάδια για το δεύτερο βλέπω στην πόλη. κιτρινισμένα φύλλα που χορεύουν στο δρόμο (όπως η σακούλα του American beauty) και το γκρίζο χρώμα του ουρανού κατά διαστηματα δεν άλλαξαν την κατάσταση δραματικά. όπως δεν άλλαξε τίποτα και με την παρουσία του Τούρκου Ταρκόφσκι (Τουρκόφσκι!) Νουρι Τσειλαν. Το "Μακριά" είναι μια από τις καλύτερες ταινίες των Βαλκανίων την τελευταία 5ετία. είχε μάλιστα την ατυχία να βραβευτεί στις Κάννες το ίδιο Σαββατοκύριακο που η Σερτάμπ κέρδιζε την Γιουροβίζιον με το τραγουδάκι της (το οποίο άρεσε στην πρώην μου, εξ ου και ο συνειρμός). Πάντως το ότι υποστηρίζει τον Παμουκ και αναγνωρίζει την αξία του είναι προς τι

Ένας από τους σπουδαιότερους σκηνοθέτες της Αμερικής έφυγε χτες σε ηλικία 81 ετών. MASH, Νασβιλ, Παίκτης, Στιγμιότυπα, Έγκλημα στο Γκοσφορντ Παρκ, Η Καλύτερη παρέα από τις μεγαλύτερες ταινίες του. 5 φορές υποψήφιος για Όσκαρ το πήρε μόλις φέτος για το σύνολο της προσφοράς του στο σινεμά (πάλι καλά γιατί τώρα οι επικήδειοι των εφημερίδων θα έγραφαν ότι ανήκει στους 3-4 που δεν το πήραν ποτέ και θα έμενε μόνο αυτό από μια τέραστια καριέρα). στην τελετή των Όσκαρ ήταν που αποκάλυψε ότι πριν δέκα χρόνια είχε υποβληθεί σε μεταμόσχευσή καρδιάς. εκείνος μπορεί να έφυγε εμείς όμως κρατάμε τις ταινίες του και την υπέοχη δουλειά του με τους ηθοποιούς. καλό ταξίδι...

Και ενώ στη Θεσσαλονίκη ο κινηματογράφος γιορτάζει στην Αμερική πενθεί μια μεγάλη απώλεια ενός καθαρού μυαλού... ΠΡΩΙΝΟ ΞΥΠΝΗΜΑ το ότι δεν θα μπορέσω να παρακολουθήσω το μαστερκλας των Βιμ και Βαλτερ το θεωρούσα δεδομένο από την χτεσινή εμπειρία μου για την αντίστοιχη εκδήλωση του Κώστα Γαβρά. και επειδή νιώθω ότι έχει παρέλθει ο καιρός που θα σπρώχνομαι και θα σπρώχνω για να δω μια εκδήλωση δεν κατέβαλλα την παραμικρή προσπάθεια για να μπω μέσα στον Κασσαβέτη. Για να είμαι απόλυτα καθαρός δεν καιγόμουνα κιόλας να δω τον Βεντερς. Τον Σάλλες του είχα κλέψει χτες 45 λεπτά από την ζωή του. Άρα τις λεπτομέρειες θα τις μάθαινα μετά. πρότιμησα λοιπόν να κόψω τα εισητηριάκια μου, να κάνω άλλη μια βολτούλα στο λιμάνι, να δω κανένα γνωστό και να περιμένω την συνέντευξη τύπου της Κριτικής επιτροπής. ΕΠΕΡΑΣΑΜΕ ΟΜΟΡΦΑ, ΟΜΟΡΦΑ ΠΑΙΔΙΑ Κριτική επιτροπή ή χαρούμενοι επισκέπτες ήταν αυτοί? λέξη δεν ακούστηκε από τα στοματά τους για την ουσία της παρουσίας τους. εντάξει κάτι θεωρίες περί ανεξάρτητου σιν

ομολογώ πως τέτοιες μέρες το φεστιβάλ δύσκολα τις έχει ξαναζήσει. τέτοια σκυταλοδρομία κινηματογραφική δεν έχει ξαναγίνει.φεύγει ο ένας, έρχεται ο άλλος.χθες Γαβράς, σήμερα Σάλλες και αύριο Σάλλες και Βεντερς και δεν ξέρω εγώ τι άλλο μας επιφυλλάσει το πρόγραμμα! και κάπου εκεί στη μέση ταινίες, όμορφες παρουσίες, βόλτες στο καλντερίμι της προβλήτας, κουβέντες και νέες γνωριμίες στο καφέ της Αποθήκης αλλά και στα γκισέ των εισητηρίων. c' est la vie (στο φεστιβάλ)! ξεκίνησα την μέρα μου με ένα παραδοσιακό τζοκινγκ σπίτι - λιμάνι. γιατί νους υγειής εν σώματι... δεν είμαι γυμναστικός αθλητικός τύπος αλλά το τραφικ της Θεσσαλονίκης είναι εφάμιλλο μιας ευρωπαικής μεγαλούπολης (να και κάτι...καλό που πήραμε από τους ευρωπαίους!). για να κατέβει το αστικό από την Λαγκαδά στο βαρδάρι θέλει ένα τέταρτο ασυζητητί. δεν σκέφτομαι καν να φτάσει στο τέρμα της Πλατείας Ελευθερίας. βάζω λοιπόν τα πόδια στο κεφάλι και τρέχω. το πρόγραμμα μου είναι σαφές : masterclass Γαβρά, ταινίες, Βαλτερ Σάλες κα

Πρώτη φορά μου συμβαίνει να μην παραπονιέμαι που υπήρξε μέρα φεστιβαλική χωρίς ταινίες στο πρόγραμμα μου. αλλά με τόσες παράλληλες εκδηλώσεις και τέτοιο σαφάρι στους χώρους του φεστιβάλ που χρόνος για χαρούλες! ΚΩΣΤΑΣ ΓΑΒΡΑΣ - ΕΝΑΣ ΕΛΛΗΝΑΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ ΤΗΣ ΔΙΑΣΠΟΡΑΣ Η περίπτωση του κώστα Γαβρά είναι νομίζω γνωστή σε όλους. δεν χρειάζεται να λιβανίζω. στη Θεσσαλονίκη βρέθηκε για την πρεμιέρα της τανίας Mon Colonel στην οποία υπογράφει το σενάριο και την παραγωγή. η υπόθεση έχει να κάνει μέσες - άκρες με το ζήτημα της αποικιοκρατίας στην Αλγερία, μια ιστορία που όπως φαίνεται βασανίζει πάντα την Γαλλία. το επιβεβαιώσε και ο ίδιος ο Γαβράς σήμερα το πρωί στην παρουσίαση της ταινίας στους δημοσιογράφους αναφέροντας πως η σημερινή κυβέρνηση της Γαλλίας ακολουθεί μια εκπαιδευτική πολιτική της ιστορίας αυτής που παρουσιάζει την στάση της χώρας ως κάτι θετικό για τους Αλγερινούς. επειδή όμως ήταν αρκετά θετικό αρνήθηκαν να συμμετέχουν στα γυρίσματα της ταινίας, που έγιναν σε φυσικά τοπία της Αλγ

"Αγάπη μου μας περιμένει ένας υπέροχος κόσμος εκεί έξω!" θα μπορούσε να είναι η λεζάντα της φώτο από την έξυπνη μικρού μήκοους ταινιούλα που ετοίμασε ο Άγγελος Φραντζης για την έναρξη του φεστιβάλ. το ημερολόγιο όμως δείχνει ότι μόλις τελείωσε και η δεύτερη μέρα του φεστιβάλ. σπουδαίες τανίες δεν ξέρω αν υπήρχαν στο πρόγραμμα (τουλαχιστόν εγώ αυτά που είδα δεν ήταν και τόσο σπουδαία για να χαρακτηριστούν αριστούργηματα) το φεστιβάλ όμως φιλοξενεί σπουδαίους ανθρώπους στα masterclasses αρχής γενομένης από τον Νίκο Καβουκίδη... ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΙ ΜΟΝΟΣ αυτός είναι ο τίτλος της σκηνοθετικής δουλειάς ενός από τους σπουδαιότερους φωτογράφους που έχουμε ως χώρα, του Νίκου καβουκίδη. Μια ζωντανή ιστορία αφού έχει βρεθεί στα πλατό πολλών ταινιών του Ελληνικού κινηματογράφου από την εποχή της Φίνος Φιλμς (Λολα, Τζένη Τζένη, Το Δόλωμα, κτλ) μέχρι τους Φωτογράφους, τον Μπαίρον, το Προξενίό της Άννας και τη Χορωδία του Χαρίτωνα. όταν αυτή η συνεχής τριβή μετουσιώνεται σε πείρα τότε περιμένει

Αυτή ήταν μια από τις φράσεις που πρωταγωνίστησαν στην σημερίνη έναρξη και αποτελεί απόφθεγμα του Ταρκόφσκι. Μια πολύ έξυπνη επιλογή και μια σειρά από έξυπνα ευρήματα δημιούργησαν μια τελετή έναρξης σίγουρα πρώτοτυπη και πετυχημένη για το 47ο φεστιβαλ κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. ο σκηνοθέτης Άγγελος Φραντζής κινήθηκε στην απλή ιδέα του τι σημαίνει ο κινηματογράφος για τον άνθρωπο και για την ίδια την τέχνη, με τη βοήθεια της μουσικής Νίνο Ρότα(και ο μπαμπάς χάρηκε πολύ για αυτό!),Έννιο Μορικόνε, Τζον Γούιλιαμς και μιας μικρής βωβής κωμικης ταινιούλας στην οποία πρωταγωνιστούσαν οι 2 οικοδεσπότες της βραδιάς, η Αθηνά Μαξίμου και ο Γιώργος Πυρπασόπουλος. στο τέλος μάλιστα βγήκαν από το κάδρο της ασπρόμαυρης ταινιούλας και εμφανίστηκαν επι σκηνής (ένα εύρημα αλά Γούντι Άλλεν - Πορφυρό ρόδο του καιρου). στη συνέχεια το λόγο πήραν οι...κουραστικοί ευχετήριοι λόγοι ενώ κάποια στιγμή μετά από 45 λεπτά επιτέλους αφεθήκαμε στην μαγεία της ταινίας του Στήβεν Φρίαρς. Η ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ μια ταινία που κ

Ολοι οι δρομοι οδηγούν στη Θεσσαλονίκη για την γιορτή του κινηματογγράφου! φέτος κλείνει 47 κεράκια στην τούρτα... 47 χρονών. Αν προσπαθούσαμε να φανταστούμε το φεστιβάλ με την εικόνα ενός ανθρώπου σίγουρα θα βλέπαμε μπροστά μας έναν μεσόκοπο κουρασμένο από ποτά, ξενύχτια και λοιπές καταχρήσεις. Άλλοτε με διάθεση σύγκρουσης και άλλοτε σαν κοσμοπολίτης μπον βιβέρ. Κι όμως αυτή δεν είναι η πραγματική εικόνα του φεστιβάλ. Γιατί το παράδοξο μαζί του είναι ότι κάθε χρόνο για δέκα μέρες ζει έντονα την κάθε στιγμή. Ζει τις εικόνες. Εικόνες όπως εκείνες στο Ολύμπιον τα πρώτα χρόνια με τον ενθουσιασμό του κοινού και την κοσμικότητα. Η Αλίκη χαιρετάει τα πλήθη. Ο Τζεήμς Πάρις θριαμβεύει στα βραβεία. Εικόνες του β εξώστη και των νέων δημιουργών που γεννήθηκαν εδώ. Εικόνες στα φουαγιέ της ΕΜΣ και στο Ντορέ με ατέρμονες συζητήσεις και συγκρούσεις σκηνοθετών. Εικόνες από την προβλήτα και το ανακαινισμένο Ολύμπιον με μια κινηματογραφική Βαβέλ να γιορτάζει το σινεμά. Σκέψεις για το πλήθος ταινιών. Αυτ

Ένας σπουδαίος Έλληνας της διασποράς έφυγε προχτές από κοντά μας. ο μουσικοσυνθέτης Βασίλης Πολυδούρης έχασε τη μάχη με την επάρατη νόσο σε ηλίκια 61 ετών. Ο Πολυδούρης ήταν διάσημος για την σύνθεση της μουσικής σε ταινίες όπως "Κοναν ο Βάρβαρος", "Γαλάζια Λίμνη", "Ρομποκοπ", "Το κυνηγι του Κόκκινου Οκτώβρη", "Ελευθερώστε τον Γουίλι". Θα επανέλθουμε στο θέμα προσεχώς με ένα αφιέρωμα τίμης ένεκεν σε αυτόν τον σπουδαίο Έλληνα, που δίεπρεψε στον αμερικάνικο κινηματογράφο...

Θυμάμαι - μικρός ακόμα - 2 αφίσσες να με έχουν στοιχειώσει. και οι 2 με το ίδιο κορίτσι επί χάρτου. το ίδιο υπέροχο βλέμμα, εκφραστικό, ονειρικό... Η Ιρέν Ζακομπ ήταν το κορίτσι αυτό. Η πρωταγωνίστρια δύο εξαιρετικών ταινιών που σημάδεψαν την δεκαετία του '90. Η πρώτη ήταν "Η διπλή ζωή της Βερονικ" ενώ η δεύτερη "Τρια χρώματα : Η κόκκινη ταινία". κάποιοι΄γοητεύτικαν από την αφίσα τησ Βερονικ ( η οποία μου άρεσε, καμία αντίρρηση). όμωσς εγώ είχα τρελλαθεί με το κορίτσι στην αφίσα της Κόκκινης ταινίας (όχι αυτή που είναι παρέα με τον Τρεντινιάν) που κοιτάει μονη τόσο μελαγχολικά στο κενό... την είχα αγοράσει κιόλας αλλά κατά έναν περιέργο τρόπο εξαφανίστηκε... αυτές τις μέρες έχω την ευκαιρία να την ξαναδώ στο Μουσείο Κινηματογράφου σε μια έκθεση αφίσας που κάνει το Μουσείο στον χώρο του σε συνεργασία με το Μουσείο Κινηματογράφου του Λοτζ. θα πάω για να ξαναδω αυτό το μελαγχολικό βλέμμα της Ζακομπ, ένα βλέμμα που τότε ερωτεύτηκα, και για να ξαναθυμηθώ έναν υπέροχο

Σήμερα λοιπόν θα ασχοληθούμε μαζί του κάνοντας ένα αρκετά κεφάτο "πάρτι" με μουσική και τραγούδια που σίγουρα όλοι αν και κινηματογραφικά λίγο πολύ τα ξέρετε και ίσως να έχετε αγαπήσει κιόλας. Δεν θα σας πω περισσότερα γιατί σήμερα βρίσκομαι σε ειδική αποστολή με τον συνεργάτη μου της ΜΙ-6, τον μυστικό πράκτορα Τζεημς Μποντ. ΜΟΥΣΙΚΗ – A) JAMES BOND THEME (μουσική: Μοντυ Νορμαν) 01.47 B) YOU KNOW MY NAME (ερμηνεία: CHRIS CORNELL των Soundgarden / μουσική – στίχοι David Arnold για την νέα ταινία CASINO ROYALE - 2006) Να ζει ο Μποντ ή να μη ζει? Αυτό ήταν κοντολογίς το μέγα ερώτημα που απασχόλησε την κινηματογραφική κοινότητα την άνοιξη που μας πέρασε όταν έγινε γνωστό ότι ο Ντανιελ Γκρεγκ είναι το νέο πρόσωπο του πολυμήχανου υπερκατάσκοπου, που 40 χρόνια τώρα κρατάει ασφαλή τον κόσμο από το κακό. 40 χρόνια και ακόμα να βγει στην σύνταξη ο Μποντ? Οι κοινοί θνητοί μπορεί να κουράζονται και να τα παρατάνε κάποια στιγμή αλλά ο Τζέημς ποτέ. Ο δημοφιλής πράκτορας γεννήθηκε το 1952. ο